Welcome to the Coolingcare Knowledge Base

Here we have gathered all our technical expertise to help you understand the technologies

Updated on October 10, 2024

What cooling water parameters should we control to minimize the risk of sediment and scale precipitation?

Optymalne uzdatnianie wody chłodzącej ma kluczowe znaczenie dla minimalizacji ryzyka wytrącania się osadów, kamienia oraz korozji (rdzy) w systemach chłodniczych. Oto najważniejsze parametry chemiczne, które należy kontrolować:

1. Twardość wody (CaCO₃):

  • Zakres optymalny: 80-120 ppm (mg/L).
  • Zbyt wysoka twardość może prowadzić do wytrącania się kamienia kotłowego (np. węglan wapnia). Z kolei zbyt niska twardość sprzyja korozji.
  • Kontrola: Regularne badania laboratoryjne wody i stosowanie inhibitorów kamienia w przypadku zbyt wysokiej twardości.

2. pH wody:

  • Zakres optymalny: 7.0-8.5.
  • Wartości pH poniżej 7 mogą przyspieszać korozję, natomiast wyższe wartości sprzyjają osadzaniu się kamienia.
  • Kontrola: Testy pH wykonywane codziennie, w razie potrzeby stosowanie regulatorów pH (kwasy/zasady).

3. Zasadowość (alkaliczność):

  • Zakres optymalny: 100-300 ppm (jako CaCO₃).
  • Wyższa alkaliczność sprzyja wytrącaniu się osadów wapiennych, niska alkaliczność może sprzyjać korozji.
  • Kontrola: Badanie alkaliczności, ewentualne dozowanie środków regulujących.

4. Chlor i inne związki utleniające:

  • Zakres optymalny: 0.5-1.5 ppm dla wolnego chloru.
  • Chlor może działać antybakteryjnie, ale zbyt wysokie stężenie prowadzi do korozji.
  • Kontrola: Monitorowanie poziomu chloru przy użyciu testów DPD lub amperometrycznych.

5. Przewodność elektryczna:

  • Zakres optymalny: 500-2000 µS/cm (zależnie od systemu).
  • Wysoka przewodność sygnalizuje wysokie stężenie soli, co sprzyja wytrącaniu się osadów i korozji.
  • Kontrola: Regularne pomiary przewodności oraz blowdown (odprowadzanie części wody z systemu i uzupełnianie świeżą wodą).

6. Zawartość tlenu:

  • Tlen w wodzie chłodzącej sprzyja korozji.
  • Kontrola: Stosowanie inhibitorów korozji (np. siarczynu sodu), które redukują zawartość tlenu.

7. Stężenie żelaza i miedzi:

  • Zakres optymalny: <0.5 ppm dla żelaza i miedzi.
  • Wyższe stężenia mogą wskazywać na korozję wewnątrz systemu.

8. Środki chemiczne i inhibitory:

  • Inhibitory kamienia: polifosforany, fosforany organiczne, kwas fosfonowy (chronią przed wytrącaniem się soli wapnia).
  • Inhibitory korozji: molibdeniany, azotyny, fosforany cynku, związki krzemu.
  • Biocydy: chlor, brom, izotiazolinony – stosowane w celu kontroli biologicznej (bakterie, glony).
  • Dispergatory: pomagają w utrzymaniu zawieszonych cząstek w wodzie, zapobiegając osadzaniu się szlamu.

Jakie środki stosować?

  • Inhibitory korozji i kamienia: Pomagają zapobiegać wytrącaniu się kamienia i powstawaniu rdzy.
  • Biocydy: Do kontroli rozwoju mikroorganizmów (bakterie, glony) w systemie.
  • Regulatory pH: Kwasy lub zasady w zależności od odczytów pH.
en_USEnglish