Optymalne uzdatnianie wody chłodzącej ma kluczowe znaczenie dla minimalizacji ryzyka wytrącania się osadów, kamienia oraz korozji (rdzy) w systemach chłodniczych. Oto najważniejsze parametry chemiczne, które należy kontrolować:
1. Twardość wody (CaCO₃):
- Zakres optymalny: 80-120 ppm (mg/L).
- Zbyt wysoka twardość może prowadzić do wytrącania się kamienia kotłowego (np. węglan wapnia). Z kolei zbyt niska twardość sprzyja korozji.
- Kontrola: Regularne badania laboratoryjne wody i stosowanie inhibitorów kamienia w przypadku zbyt wysokiej twardości.
2. pH wody:
- Zakres optymalny: 7.0-8.5.
- Wartości pH poniżej 7 mogą przyspieszać korozję, natomiast wyższe wartości sprzyjają osadzaniu się kamienia.
- Kontrola: Testy pH wykonywane codziennie, w razie potrzeby stosowanie regulatorów pH (kwasy/zasady).
3. Zasadowość (alkaliczność):
- Zakres optymalny: 100-300 ppm (jako CaCO₃).
- Wyższa alkaliczność sprzyja wytrącaniu się osadów wapiennych, niska alkaliczność może sprzyjać korozji.
- Kontrola: Badanie alkaliczności, ewentualne dozowanie środków regulujących.
4. Chlor i inne związki utleniające:
- Zakres optymalny: 0.5-1.5 ppm dla wolnego chloru.
- Chlor może działać antybakteryjnie, ale zbyt wysokie stężenie prowadzi do korozji.
- Kontrola: Monitorowanie poziomu chloru przy użyciu testów DPD lub amperometrycznych.
5. Przewodność elektryczna:
- Zakres optymalny: 500-2000 µS/cm (zależnie od systemu).
- Wysoka przewodność sygnalizuje wysokie stężenie soli, co sprzyja wytrącaniu się osadów i korozji.
- Kontrola: Regularne pomiary przewodności oraz blowdown (odprowadzanie części wody z systemu i uzupełnianie świeżą wodą).
6. Zawartość tlenu:
- Tlen w wodzie chłodzącej sprzyja korozji.
- Kontrola: Stosowanie inhibitorów korozji (np. siarczynu sodu), które redukują zawartość tlenu.
7. Stężenie żelaza i miedzi:
- Zakres optymalny: <0.5 ppm dla żelaza i miedzi.
- Wyższe stężenia mogą wskazywać na korozję wewnątrz systemu.
8. Środki chemiczne i inhibitory:
- Inhibitory kamienia: polifosforany, fosforany organiczne, kwas fosfonowy (chronią przed wytrącaniem się soli wapnia).
- Inhibitory korozji: molibdeniany, azotyny, fosforany cynku, związki krzemu.
- Biocydy: chlor, brom, izotiazolinony – stosowane w celu kontroli biologicznej (bakterie, glony).
- Dispergatory: pomagają w utrzymaniu zawieszonych cząstek w wodzie, zapobiegając osadzaniu się szlamu.
Jakie środki stosować?
- Inhibitory korozji i kamienia: Pomagają zapobiegać wytrącaniu się kamienia i powstawaniu rdzy.
- Biocydy: Do kontroli rozwoju mikroorganizmów (bakterie, glony) w systemie.
- Regulatory pH: Kwasy lub zasady w zależności od odczytów pH.